Според ботаничарите, овошјето е дел од растението кое се развива од цветот. Исто така, тоа е дел од растението кое во себе ги содржи семките. Другите видови растенија се сметаат за зеленчук. Тие ги вклучуваат стеблото, листовите и корењата – дури и цветот од пупка.
Има плодови со кои знаеме да згрешиме кога станува збор за темата – овошје или зеленчук.
Причината за оваа забуна доаѓа од фактот што дефинициите за овошје и зеленчук се разликуваат во ботаниката и во кулинарството. Зборувајќи од перспектива на ботаниката, овошјето е семкаста структура која се развива од оплоден цвет, додека зеленчукот настанува од другите делови на растението (корени и листови). Технички, овошје се:
Авокадото, гравот, боранијата, пченката, краставицата, житарките, јаткастите плодови, маслинките, пиперките, ТИКВАТА, семето од сончоглед и доматите.
Наспроти нив, репката, компирот (корен), лубеницата, целерот (стебло), марулата (листови), карфиолот и брокулите (пупка), цвеклото и морковот, се зеленчуци.
Меѓутоа, оваа поделба се разликува од онаа на која сме навикнати.
Имено, од кулинарска гледна точка, зеленчукот е помалку благ, посолен е и се служи како дел од главно јадење. Овошјето е поблаго и кисело и најчесто се служи како десерт или ужина.
Затоа, плодовите кои ботаниката ги смета за овошје (доматите, тиквиците, краставиците), ние ги сметаме за зеленчуци.
Во дебатата за разликувањето на овошјето и зеленчукот, во неколку случаи мораше да се вклучи и законот, меѓу кои секако најпознат случај е одлуката на американскиот Врховен суд во случајот на “Nix” против “Hedden”, кога судот одлучи дека доматот мора да се оданочува како зеленчук, наместо како овошје, кое има пониска даночна стапка.
